وقتی از خدا می‌ترسی، وقتی از مخلوق می‌ترسی (آیات و احادیثی در باب ترس)

امام علی(ع): بترس تا ایمن بمانى، خود را در امان مدان که گرفتار ترس مى شوى. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۲۵۱)

امام باقر(ع): با ترس راستین خود را از ابلیس حفظ کن و از امید دروغین بپرهیز، زیرا که تو را در ترس واقعى مى‌افکند. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۱۷۹)

امام على(ع): براى پیمودن راه دراز از ترس طولانى کمک بگیرید. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۱۸۶)

پیامبر خدا(ص): آن که بترسد شبانه حرکت کند و کسى که شبرو باشد‌، به منزل رسد. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۲۳۶)

امام صادق(ع): بنده مؤمن نباشد مگر آن‌گاه که بیمناک و امیدوار باشد و بیمناک و امیدوار نباشد مگر آن‌گاه که بیم و امید او را به عمل کشاند. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۲۱۵)

امام على(ع): کسى که به چیزى امیدوار باشد در طلب آن بر مى‌آید و آن‌که از چیزى بترسد از آن مى‌گریزد. من نمى‌دانم ترس و بیم آن کسى که با خواهشى نفسانى رو به رو شود اما آن را، به سبب آن‌چه از آن مى‌ترسد، رها نمى‌کند، چه معنا دارد و نمى‌دانم امیدوارى کسى که به سختى و مصیبتى گرفتار مى‌شود اما امیدش او را به شکیبایى در برابر آن وا نمى‌دارد چه مفهومى دارد. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۲۱۳)

امام باقر(ع): مصیبتى چون بى‌خردى نیست و بى‌خردیى چون کم یقینى و کم یقینى‌اى چون نترسیدن و نترسیدنى چون نداشتن غم از دست دادن ترس. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۱۸۰)

امام على(ع): هر ترسى حقیقى است جز ترس [ادعایی مردم] از خدا که بیمار وآفت زده است…  اگر کسى از بنده‌اى از بندگان خدا بترسد آثار ترس در رفتار او آشکار مى‌شود اما در برابر پروردگار خود چنین نیست، پس او ترس از بندگان را نقد مى‌شمارد و ترس از آفریدگار خویش را نسیه و وعده. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۲۱۴)

امام على(ع): هر گاه از خدا بترسى به سوى او گریزى و هرگاه از مخلوق بترسى از وى بگریزى. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۲۲۸)

امام على(ع): از پروردگارت بترس و به رحمت او امیدوار باش، تا تو را از آن‌چه مى‌ترسى ایمن دارد و به آن‌چه امید دارى برساند. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۲۵۲)

امام على(ع): خوش گمانى و امیدوارى بنده به خدا به اندازه بیم و هراس او از پروردگارش مى‌باشد آن کس که حسن ظن و امیدوارى او به خدا بیشتر باشد ترسش از خدا بیشتر است. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۲۱۲)

لقمان (ع) – در اندرز به فرزندش- فرمود : فرزندم! داراى دو دل باش: با یک دل از خدا بترس، ترسى که در آن تفریط راه نیابد و با دلى دیگر به خدا امیدوار باش، امیدى که مایه‌ی فریب و غفلت نشود. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۲۱۰)

امام صادق (ع): سزاوار است که مؤمن از خداوند چنان بترسد که گویى بر لبه‌ی دوزخ قرار دارد و به او چنان امیدوار باشد که گویى اهل بهشت است‌. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۲۰۵)

پیامبر خدا (ص): همانا مؤمن میان دو ترس کار مى‌کند: میان زمانى که از عمرش گذشته است و نمی‌داند خدا با او چه مى‌کند می‌آمرزدش یا نه! و میان زمانى که از عمرش باقى مانده است و نمى‌داند خدا درباره‌ی او چه حکم خواهد کرد. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۲۰۰)

امام صادق (ع): مؤمن میان دو ترس به سر مى‌برد: گناهى که در گذشته کرده است و نمی‌داند خدا با آن چه کرده است (آن را بخشیده یا نه) و عمرى که باقى مانده است و نمى‌داند در آن مدت چه گناهان مهلکى مرتکب خواهد شد، بنابراین، مؤمن پیوسته ترسان است و جز ترس اصلاحش نکند. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۲۰۱)

امام على(ع): از ستم پروردگارتان نترسید (زیرا او به کسى ستم نمى‌کند) بلکه از ستم خود بر خویش بترسید. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۲۲۴)

امام على(ع): جز از گناه خود مترس و جز به پروردگار خویش امید مبند. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۲۲۵)

پیامبر خدا(ص): اگر از خدا چنان که باید بترسید هر آینه دانشى به دست خواهید آورد بدور از هر گونه جهل و نادانى و اگر خداى را چنان‌که شاید بشناسید هر آینه با دعاى شما کوه‌ها از جاى کنده شود. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۲۳۴)

امام على (ع): خودشناس‌ترین مردم خداترس‌ترین آن‌هاست. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۱۹۹)

امام کاظم(ع): از خدا نترسد آن که درباره‌ی او نیندیشد، و کسى که درباره‌ی خدا تدبّر نکند، دلش با شناخت ثابت و استوارى که آن را ببیند و حقیقتش را در دل خویش بیابد پیوند نخورد و هیچ کس چنین نباشد مگر آن‌که گفتارش کردارش را تأیید کند و باطنش با ظاهرش سازگار باشد. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۲۱۸)

امام على (ع): عالم‌ترین مردم به خداى سبحان ترسان‌ترین آن‌ها از اوست. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۱۹۶)

… همانا از میان بندگان خدا تنها دانشمندان نسبت به او خشیت دارند…». (فاطر، ۲۸)

آیا آن کس که در همه‌ی ساعات شب در سجده و قیام به عبادت پرداخته و از آخرت بیمناک و به رحمت پروردگار خویش امیدوار است با آن کس که چنین نیست یکسان است؟ بگو: آیا آن‌هایى که مى‌دانند با آن‌هایى که نمى‌دانند برابرند؟ تنها خردمندان پند مى‌پذیرند». (زمر، ۹)

امام صادق (ع): آن که خدا را شناخت از خدا ترسید و آن که از خدا ترسید دل از دنیا برکند. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۱۹۸)

از بستر خواب پهلو تهى مى‌کنند، پروردگارشان را با بیم و امید مى‌خوانند و از آنچه روزیشان کرده‌ایم انفاق مى‌کنند». (سجده، ۱۶)

آن شیطان است که در دل دوستان خود بیم مى‌افکند اگر ایمان آورده‌اید از آن‌ها مترسید، از من بترسید». (آل عمران، ۱۷۵)

پیامبر خدا(ص): خداوند بر فرزند آدم مسلط نکرد مگر کسى را که فرزند آدم از او مى‌ترسد. اگر فرزند آدم از کسى جز خدا نمى‌ترسید خداوند جز خود کسى را بر او مسلط نمى‌کرد. و فرزند آدم واگذار نشد مگر به کسى که به او امید بسته باشد. اگر فرزند آدم جز به خدا امید نمى‌بست به غیر خدا واگذار نمى‌شد. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۲۵۷)

امام على(ع): بدترین انسان کسى است که در کار پروردگارش از مردم بترسد و نسبت به مردم از پروردگار خویش نترسد. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۲۶۰)

امام صادق(ع): هرکه از خدا بترسد خداوند همه چیز را از او بترساند و هرکه از خدا نترسد خداوند او را از همه چیز ترسان کند. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۲۳۷)

امام على(ع): هرکه از خدا ترسد خداوند او را از هر چیز در امان دارد و هرکه از مردم ترسد خداى سبحان او را از هر چیز هراسان کند. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۲۳۹)

امام حسن‌(ع): هر که خدا را بندگى کند خداوند همه چیز را بنده او گرداند. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۲۴۲)

هر آینه آنان که گفتند پروردگار ما خداست و سپس پایدارى ورزیدند، بیمى بر آنان نیست و اندوهگین نمى شوند». (احقاف، ۱۳)

امام على(ع): هر گاه از کارى ترس [غیر عقلانی و باطلی] داری خود را به کام آن بینداز؛ زیرا ترس شدید از آن کار دشوارتر و زیانبارتر از اقدام به آن کار است. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۲۷۱)

امام على(ع): هرگاه از سختى و دشوارى کارى ترسیدى در برابر آن سرسختى نشان بده رامت مى شود ودر برابر حوادث روزگار چاره اندیشى کن بر تو آسان مى‌شوند. (میزان‌الحکمه، ج۴، ۵۲۷۲)

وقتی از خدا می‌ترسی، وقتی از مخلوق می‌ترسی (آیات و احادیثی در باب ترس)

دستورالعمل های استجابت دعا

چرا دعاهایمان مستجاب نمیشود؟